تاحالا شده صمیمی ترین دوستِتان غافلگیرتان کند و بهتون هدیه ای بدهد؟
شماخیلی هیجان زده میشوید و علاقمند به هدیه اش میشوید و ازش خوب مراقبت میکنید..!
اگر اون هدیه آسیب دید مقصر دوستتان نیست،مقصر شماهاهستید که خوب مراقبت نکرده اید..!
زندگی هم دقیقا همینطوره! اما کمی با ارزش تر....
هدیه ای از طرف خداوند...
چه کسی بالاتر از او؟
او زندگی اش را به شما هدیه کرده،شما باید از آن مراقبت کنی...!
آن را خودتان بسازینش؛حواستان بهش باشه،نگذارید کسی به کادوتون آسیب وارد کنه...!
چه بسا خداوند هدیه اش را به شما سپرده و تا روزی که از شما پسش بگیره موظف هستید از آن مراقبت کنید...!
مگر زیباتر از هدیه خداوند هدیه ای هم داریم؟
پس نگویید زیبا نیست،زیباس،ما خودمان هستیم با ناآگاهی طعم شیرینش را تلخ میکنیم...!
پس زندگی ات را زیبا کن...!
۰۸ آذر ۹۶ ، ۱۳:۴۲
۰
۰
Frzn
ما زن ها با خود ، چه کردیم که صبح ها بجای تحسین خودمان در آینه چروک صورتمان را دیدیم، لکه های جدید روی گونه هایمان را شمردیم، سیاهی دور چشم هایمان را سرزنش کردیم و خیلی وقت ها بخاطر مورد توجه قرار نگرفتن از خودمان بدمان آمد ...
از خودمان خسته شدیم و ترسیدیم برای هیچ مردی کافی نباشیم، آنقدر ترسیدیم که باورمان شد برای دوست داشته شدن باید پوست صورتمان صاف و بدون چروک و ابروهایمان همیشه قرینه باشد، بینی کوچکی داشته باشیم و لب های برآمده و خوش فرم! .
ما به خودمان ظلم کردیم و درون ترس هایی که خودمان برای خودمان ساخته بودیم غرق شدیم، خیلی وقتها یادمان رفت زن ها هم حق دارند بعضی روزها خودشان باشند، با صورتی رنگ پریده و خسته، با چشم هایی بدون آرایش و ریز، با ابروهای پر و لب هایی بی رنگ، با هرچیزی که برای خودشان است و زیباست.
یادمان رفت برای خودمان زندگی کنیم، تصویرمان را در آینه ببوسیم و با وجود تمامِ چیزهایی که جزئی از ماست عاشق خودمان باشیم.
من زن های زیادی را می شناسم که آینه کابوس بزرگی برای آنها به شمار می آید، زن هایی که بخاطر تَرد شدن از طرف مَردِشان فکر میکنند خود واقعیشان زیبا و دوست داشتنی نیست و نباید از خودشان عکس بگیرند، نباید با دقت به چشم ها و اجزای صورتشان نگاه کنند و به زیبایی خودشان ایمان بیاورند، ما زن ها مدت هاست فراموش کرده ایم قبل از اینکه کسی دوستمان داشته باشد خودمان باید خودمان را دوست داشته باشیم، بلأخره یکجا این کابوس باید به پایان برسد ...
کم کم باید صبح که بیدار شدیم، به صورت بدون آرایش و تمیزمان در آینه لبخند بزنیم، موهایمان را صاف و ساده شانه کنیم، از خودمان عکس بگیریم و به لبخندهای عمیقمان افتخار کنیم، حتی اگر خسته بودیم بازهم مطمئن باشیم دوست داشتنی ترین موجود دنیا زنیست که زیبایی أش را باور دارد ...
بلأخره یک روز
زن ها
باید
با آینه ها آشتی کنند !
۰۸ آذر ۹۶ ، ۱۳:۳۶
۰
۰
Frzn
هیچ استعدادی در هیچ جایی
از جهان به زور شکوفا نمیشود.
اجبار منجر به ایجاد اضطراب
در کودکان میشود...
۰۸ آذر ۹۶ ، ۱۳:۳۵
۰
۰
Frzn
بغض واکنش طبیعی بدن برای بازتر کردن راههای عبور هوا در سیستم تنفسی است ، که در صورت نیاز، اکسیژن بیشتری برای بدن فراهم شود.
۰۸ آذر ۹۶ ، ۱۳:۳۴
۰
۰
Frzn
فقط به زمان حال فکر کنید ...
گذشتهتان و آیندهتان را خیلی جدی نگیرید … اصلا پاپیچ خرابکاریها و کوتاهیهایی که در گذشته در حق خودتان کردهاید ، نشوید
همه همینطور بودهاند وانگشت فرو کردن در زخمهای قدیمی ، هیچ فایدهای جز چرکی شدن آنها ندارد
آینده را هم که رسما باید به هیچ وجه به حساب نیاورید
ترس از حوادث و رخدادهای احتمالی، حماقت محض است..
فکر هر چیزی ، از خود آن چیز معمولا سختتر و دردناکتر است.
۰۸ آذر ۹۶ ، ۱۳:۳۳
۰
۰
Frzn
هرگز؛
هیچ دو انسانی با روحیات و علاقه مندی های مطلقا مشترک، یافت نشده است.
پس اگر در یک رابطه ی دو نفره، هیچ مشکل و برخوردی به وجود نیاید، به این معنی ست که یکی از این دو نفر تمام حرف های دلش را نمی زند... !
از کتاب دیر یا زود / آلبا دِسِس پِدِس
۰۶ آذر ۹۶ ، ۲۰:۵۷
۰
۰
Frzn
- استرس و نگرانی: وقتی بخاطر حوادث و مشکلات شخصی دچار دلشوره، استرس و اضطراب میشویم.
- اعتیاد: وابستگی به هر نوع مواد مخدر میتواند موجب بیخوابی شود.
- پرخوری: افراط درخوردن و نوشیدن بیش از حد غذاهای چرب، الکل و کافیین قبل از خواب.
- عوامل محیطی: سر و صدا، نور، دمای کم و زیاد هوا میتوانند به بیخوابی کمک کند.
- عوامل مرتبط با سبک زندگی: تغییر در برنامه خواب، شیفت کاری، جلسات شب نشینی و بیداری شب بخاطر مسافرت و ...
- عادات قبل از خواب: انجام ورزشهای سنگین، تماشای تلویزیون، استفاده از موبایل و رایانه.
- بیماری جسمی و روانی و مشکلات دارویی ودرمانی: بیماریهای روانی از قبیل افسردگی، اضطراب، اسکیزوفرنی و همچنین مقادیر پایین قند خون، مشکلات تیروِئیدی و تنفسی و همچنین تاثیر برخی داروها میتواند باعث بروز بیخوابی شوند.
دکتر محمدرضا خدابخش
۰۶ آذر ۹۶ ، ۲۰:۵۳
۰
۰
Frzn
1- از به کار بردن کلمات قضاوت آمیز و اصطلاحات دوپهلو خودداری کنید. این کلمات احساس ارزشمندی فرد را موردحمله قرار داده و به آن لطمه میزنند؛
2- از برچسب زدنهای کلی به پرهیزید. کلماتی مانند «کودن، دیوانه، خودخواه، تنبل، بیمصرف، بدکار، یک شیطان یا خنگ».
3- از پیامهای «تو» سرزنشگر و اتهامآمیز، پرهیز کنید. «تو هیچوقت بهموقع به خانه نمیآیی ...
4- از پرداختن به گذشتههای خیلی دور پرهیز کنید. ارتباط سالم بر موضوع کنونی متمرکز است، ولی ارتباط ناسالم بیشتر به مسائل گذشته میپردازد.
5- از مقایسههای منفی خودداری کنید.
6- از تهدید کردن بپرهیزید.
7- بهجای حمله کردن با احساساتتان، آنها را توصیف کنید.
8- زبان بدن باز و پذیرنده داشته باشید.
9- از پیامهای کامل استفاده کنید.
دکتر محمدرضا خدابخش
۰۶ آذر ۹۶ ، ۲۰:۳۷
۰
۰
Frzn
والدین نباید در برابر مرگ به کودک پاسخهای نامفهوم بدهند، پاسخهایی مانند «خوابیده» یا «راه دور رفته» اصلا مناسب نیست و بار هیجانی دارد.
بعضی کودکان از حرف های والدین حس می کنند آرامش در مرگ هست بنابراین،آنها با مرور زمان از خوابیدن نیز واهمه پیدا میکنند. مثلا اگر به فرزندمان بگوییم « او الان خوشحال و در بهشت است» این تصور را به او میبخشد که اگر خوب باشیم، میمیریم.
انکار مرگ و واکنش تند به سوالات فرزندان نیز اصلا روش درستی نیست؛ چراکه بچهها در سنین پایین ادراک ندارند و نیازی به توضیح نیست، ولی وقتی صاحب تفکر شدهاند و پرس و جوی جدی میکنند، باید پاسخ اصولی و صحیح دریافت کنند
باید چهار مرحله قطع علایم حیاتی، اتفاق، برگشتناپذیری و همگانیبودن را برای فرزندمان تبیین کنیم. البته این پاسخ نیز نیاز به اولویتبندی دارد و نباید به صورت یکجا ارائه شود. مثلا در پاسخ به سوال «او چرا مرده؟» بهترین پاسخ این است که «او نمیخورد، نمیخوابد، درد نمیکشد و بدنش دیگر کار نمیکند» و یا زمانی که میپرسد «کی میمیریم؟» میتوانیم بگوییم «کسی نمیداند ما چقدر زندهایم، وقتی پیر و نوهدار شدی آنوقت به این موضوع فکر میکنی».
برخی کودکان از والدینشان میپرسند که «تو کی میمیری؟»، این ممکن است والدین را ناراحت کند. در حالی که کودک در حال تجربه است و درک درستی از این سوال ندارد. به همینخاطر باید بشنود که «مامان و بابا قوی و سالم هستند و زمان زیادی پیش تو میمانند»؛ چراکه سوال کودک به خاطر ترس از تنهایی است و نباید با خشم مواجه شود.
کودکان ماجراجو، نترس و بیشفعالی که رفتارهای حملهوار و ماجراجویانه دارند، همچنین کودکان وابسته و قشری که اضطراب جدایی دارند باید بیشتر مورد توجه والدین باشند؛ چراکه وقتی با مرگ روبهرو میشوند ترس تنها شدنشان چندبرابر میشود و ممکن است به خاطر احساس ناامنی دچار تزلزل شوند.
دکتر محمدرضا خدابخش
۰۶ آذر ۹۶ ، ۲۰:۳۶
۰
۰
Frzn
۱) زمانهایی را برای بودن با دوستان و زمانهایی را برای تنهایی اختصاص می دهید.
۲) ملاقات و آشنایی با افراد جدید برای شما خوشایند است.
۳) از خود و زندگی خود به راحتی صحبت می کنید اما تمام جزئیات را در اختیار همه قرار نمی دهید.
۴) شما فردی اجتماعی هستید و افراد به جکهای شما می خندند اما نیاز ندارید که کانون توجه باشید و دیگران را تحقیر و تمسخر نمی کنید.
۵) ابتدا فکر میکنید سپس صحبت می کنید.
۶) بیش از اندازه حساس و زودرنج نیستید.
۷) اگر کاری برای شما کسل کننده بود آن را انکار نمی کنید.
۸) اجازه نمی دهید کسی روح شما را برای رسیدن به اهدافتان افسرده و ناامید کند.
۹) با احساساتتان در ارتباط هستید و آنها را سرکوب نمی کنید. وقتی کسی از شما بپرسد که هم اکنون چه احساسی دارید به وضوح می توانید احساس خود را یافته و آن را نشان دهید.
دکتر محمدرضا خدابخش
۰۶ آذر ۹۶ ، ۲۰:۳۵
۰
۰
Frzn