خودآگاهی بالاترین و والاترین کیفیتی است که #انسان از آن برخوردار است.

خودآگاهی باعث می شودکه انسان بین " خود" و دنیایی که در آن به سر می برد تمیز قائل شود، به زمان و گذشت زمان توجه داشته باشد ، خودش را به کنار از زمان_حال در #گذشته و آینده فرض کند. 

 آگاهی به وجودخوبشتن ما را، در رابطه خود با دیگران ، از دوجهت یاری می کند.
یکی اینکه کمک می کند تا بتوانیم خود را آنچنان ببینیم که دیگران ما را می بینند و دیگر اینکه قادر می سازد تا درد و رنج دیگران را احساس کنیم و با آنان همدردی داشته باشیم.
به کار گرفتن این توانایی و استفاده ازین ظرفیت است که به ما "شخصیت " می دهد ؛ یعنی مشخص بودن و جدا بودن از دیگران و در عین حال با هم بودن و همدرد و هم احساس بودن با دیگران

اما " شخصیت " و توانایی هایی که از آن حاصل می شود آسان و ارزان به دست نمی آید . بهایی که برای آن می پردازیم ، اضطراب و بحران_درونی است .
آگاهی به وجودخویشتن ساده و آسان نیست.

سعی در به دست آوردن هویت شخصی از دوران طفولیت آغاز می شود و تا پایان زندگی در هر سنی، ادامه می یابد و هرگاه با مانعی برخورد کند بحرانی بزرگ را موجب می شود.

انسان درجستجوی خویشتن
 رولو مِی