افسردگی

غم نوعی احساس طبیعی است که در واکنش به شرایط ناخوشایند و وقایع ناراحت کننده پدید می‌آید.

این حالت معمولا با اضطراب، کاهش انرژی بدن، کسالت عمومی و خواب کم همراه است.

 

علائم افسردگی:

1- خلق افسرده مانند: احساس غمگینی، درماندگی، احساس پوچی و همچنین گریه کردن بی‌مورد

2- کاهش قابل ملاحظه علاقه نسبت به تمام فعالیت ها یا فقدان احساس لذت

3- کاهش یا افزایش اشتها

4- بی‌خوابی یا پرخوابی که بی‌خوابی شایع تر است

5- کندی روانی حرکتی

6- کاهش یا افزایش میل جنسی که کاهش آن شایع تر است

7- خستگی یا فقدان انرژی

8- احساس بی‌ارزشی یا گناه بیجا

9- کاهش تمرکز و به دنبال آن کاهش قدرت تفکر و تصمیم گیری

10- افکار خودکشی تکرار شونده

اگر فردی پنج مورد یا بیشتر از علائم ذکر شده در بالا را به مدت دو هفته داشته باشد، بیمار افسرده است و باید به روانپزشک مراجعه کند. البته باید حداقل یکی از دو علامت، خلق افسرده و از دست دادن لذت را نیز داشته باشد.

شخص نباید علایم ناشی از تاثیر داروی تجویزی یا مورد سوء مصرف و یا نوعی بیماری جسمی مثل کم‌کاری تیروئید را داشته باشد.

علائم جسمانی:

بعضی مواقع، افراد افسرده با شکایت های جسمانی و درد مراجعه می‌کنند.

این علائم شامل: مشکلات شکمی، سوء‌هاضمه، نفخ، کاهش اشتها، تپش قلب، احساس ناراحتی در قفسه سینه، سردرد، درد گردن، درد پشت و شانه‌ها می‌باشد.

علل افسردگی:

عوامل ژنتیکی

1- نوع شخصیت فرد

2- عوامل محیطی

3- بیماری های جسمانی و معلولیت جسمانی

4- وقایع پراسترس زندگی

درمان افسردگی:

روان درمانی:

افسردگی اگر خفیف باشد، می‌توان با استفاده از روش های روان درمانی، حمایت های اجتماعی و حل مسئله ، آن را درمان کرد.

برای درمان روان شناختی نباید با گذشته بیمار مبارزه کرد و یا بیش از حد به گذشته پرداخت، زیرا خلق او را بیشتر سرکوب می‌کند.

در مورد داغ‌دیدگی، بیمار را باید تشویق کرد که در مورد احساسات خود با دیگران صحبت کند و مشکلات خود را با دیگران در میان بگذارد.

بیمار افسرده را باید تشویق کرد که از گوشه گیری پرهیز کرده و فعالیت های اجتماعی مناسبی داشته باشد. ولی نباید او را به فعالیتهایی وادار کرد که به علت تمرکز ضعیف یا کندی، احتمال شکست در آنها وجود دارد.

تشویق کردن بیمار برای انجام کارهای بدنی از جمله ورزش و استحمام روزانه و مرتب کردن ظاهر و پوشیدن لباس های مرتب و ... برای درمان مفید است.

 

درمان دارویی:

روانپزشک برای فرد بیمار، داروی مناسب را تجویز می کند. اثر داروهای ضد افسردگی پس از حداقل دو هفته مصرف، دیده می شود.

درمان با الکتروشوک:

اثر درمانی این روش نسبت به درمان دارویی سریع تر دیده می شود و بیشتر در افسردگی های شدید موثر است. در این روش بعد از بیهوش کردن بیمار، به وی شوک الکتریکی داده می‌شود.

بیمارانی که کاهش وزن شدید، بیدار شدن در صبح زود، کندی حرکتی و هذیان دارند، اثر این روش در آنها بهتر خواهد بود.