متاسفانه یکی از مهم ترین عواملی که به رابطه والد-کودک لطمه وارد می سازد تنبیه کودک و خصوصاً استفاده از شیوه های افراطی یا روش های تادیب جسمانی است.

هر بار فریاد کشیدن، تحقیر کردن، مورد تمسخر قرار دادن و یا کتک زدن کودک تاثیرات منفی گسترده ای بر روان کودک برجا خواهد گذاشت، در ادامه به برخی از آن ها اشاره می شود:


کاهش اعتماد به نفس

تنبیه بدنی، تحقیر و تمسخر کودک باعث می شود تا اعتماد به نفس او به شدت کاهش یابد در نتیجه دیگر تلاشی برای اصلاح رفتار خود نخواهد کرد؛ چون احساس می کند که توانایی لازم را ندارد.

پیروی نکردن از والدین

وقتی کودکی مکرراً مورد تنبیه قرار می گیرد فشار هیجانی ناشی از این سوء رفتار باعث می شود تا کودک والدین را افرادی بپندارد که به او علاقه ای ندارند و حتی با او دشمنی دارند برای همین شاید به علت رهایی از تنبیه موقتاً از والدین پیروی کند اما به طور کلی تغییر رفتار نخواهد داد.

نیاموختن شیوه های درست رفتاری

بسیاری از والدین کودک خود را با این هدف مورد تنبیه قرار می دهند که به او بیاموزند چه شیوه رفتاری را می پسندند. اما در حقیقت تنبیه کودک به او آموزش می دهد که او چه کاری را نکند. همچنین معمولاً وقتی کودکی تنبیه می شود والدین برای او توضیح نمی دهند علت تنبیه چه چیزی بوده است و اگر هم شرح دهند کودک به خاطر تنبیه آن قدر تحت تاثیر هیجان قرار دارد که نمی تواند رفتار خود را اصلاح کند.

پرخاشگر شدن کودک

وقتی کودکی برای آنکه از قوانین والدین پیروی کند تنبیه می شود می آموزد که برای قانع سازی دیگران باید از خشونت استفاده شود، در واقع شما با تنبیه کودک راه را برای آسیب رساندن او به دیگر کودکان باز خواهید کرد؛ بنابراین او نیز در مقابل دیگر کودکان شیوه های مشابه و پرخاشگرانه ای را به کار می برد.

تکرار رفتارهای اشتباه

زمانی که کودک تنها با تنبیه شدن به انجام رفتاری می پردازد از آن جا که فقط تحت فشار حاضر به تغییر رفتار خود شده است؛ بنابراین هرگاه که تنبیهی در کار نباشد دوباره رفتارهای ناپسند خود را آغاز می کند.

جایگزین هایی برای تنبیه

والدین باید به جای تنبیه به دلیل انجام رفتارهای نامطلوب، تا حد امکان به تشویق به خاطر انجام دادن رفتارهای مطلوب کودک بپردازند و از این طریق او را راهنمایی کنند.

 دکتر محمدرضاخدابخش