جایی که دورتان کند از همه ی مشغله ها  و روزمرگی ها
فرقی نمیکند این سنگر تنهایی تان
یک صندلیِ فلزی در پارکِ نزدیک خانه تان باشد یا  کافه ای چوبی و یا حتی تختِ یک نفره ی اتاقتان‌‌.

اما حتما جایی را داشته باشید برای خاطره ساختن های یک نفره ای که کسی جرات خراب کردنش را نداشته باشد
که ترسِ از رفتن و از دست دادن هیچکس مانع ورودتان به آنجا نشود

دست خودتان را بگیرید و به "پناهگاهتان" ببرید
مرور کنید خاطراتتان را
حذف کنید اضافه ها را و جا را برای اصلی ها باز کنید .
آنوقت خودِ خالی از فکر و خیالتان را برگردانید به عزیزانتان
به خودتان
به خودتان
"به خودتان"...